Hermanus Hendricus van Caspel

Tot voor kort was bij de Oorlogsgravenstichting heel weinig bekend over Herman van Caspel. In de oorlog had hij op verschillende adressen in Amsterdam gewoond en zijn beroep was schoenmaker. Hij was begin 1945 bij een razzia in Rotterdam opgepakt, als dwangarbeider naar Duitsland afgevoerd en daar vlak voor het einde van de oorlog gestorven in Dösen bij Leipzig. Op 26 maart 1949 was hij herbegraven op Loenen. Meer wisten we niet.

Naaste familie leefde niet meer en zijn graf op Loenen werd nooit bezocht. In zulke gevallen kan iemand een oorlogsgraf adopteren. Dat gebeurde in 2010 met het graf van Herman van Caspel. Adoptanten waren de tienjarige Marieke Opsteeg en haar vader Robert. Hun motivatie omschreef de laatste als: …omdat ik het belangrijk vind dat de daden van eerdere generaties, met een vaak ultieme consequentie ter waarborging van vrijheid en veiligheid, duurzaam worden herdacht.

Een zoektocht langs allerlei archieven leverde Robert Opsteeg o.a. de volgende gegevens op: Hermans ouders zijn gelijktijdig overleden, toen hij vier jaar was. Hij had een jongere broer en een oudere zus. Herman heeft op katholieke kostscholen gezeten in Stevensweert en Roermond. Via Haarlem heeft hij zich begin 1939 in Amsterdam gevestigd als schoenmaker. Zijn broer is wel getrouwd geweest, maar heeft geen kinderen gekregen. Zijn zus ook niet, want zij trad in in een klooster als religieuze. Beiden zijn overleden, zijn broer al in 1967, zijn zuster in 1998. Het spoor naar familie liep dus dood.

Toch heeft Herman van Caspel een 'gezicht gekregen': in het archief van het klooster van zijn zus bleken zich namelijk familiefoto's te bevinden. We kunnen nu zien dat Herman zijn militaire dienstplicht heeft vervuld bij de luchtdoelartillerie.

Deze informatie was bekend bij het ter perse gaan van dit boek. Wanneer ook de zoektocht langs Duitse archieven voltooid is, zal Marieke op school een spreekbeurt houden over Herman van Caspel. Misschien dat dit verhaal anderen zal aanmoedigen ook een graf te adopteren.

Sluiten

Na adoptie van het graf van Herman hebben wij research verricht naar zijn leven, in het bijzonder in de oorlogsjaren, en de omstandigheden waaronder hij is overleden. Dit verhaal is opgenomen in het boek van de OGS "Elk mens telt".

Er was geen afbeelding van Herman meer. Bij naspeuringen bleken er nog foto's te liggen in de nalatenschap van zijn zus, in het kloosterarchief van de orde waar zij religieuze was, en heeft Herman een gezicht gekregen.

Sluiten