Ernst Octavianus Moltzer

"Ze dacht dat hij misschien in Argentinië zat. Altijd hoopte ze dat hij elk moment weer binnen kon lopen," zegt de kleindochter van Ernst Moltzer op zaterdag 17 februari op Nationaal Ereveld Loenen. Jasmins moeder is slechts acht maanden oud als haar vader Ernst met twee anderen op 14 november 1941 vanaf het strand van Castricum met een klein zeilbootje de oversteek naar Engeland waagt, waar ze nooit aankomen. Herinneringen aan haar vader heeft ze dan ook niet. Maar haar hele leven zal ze bezig blijven met zijn lot.

Pas in 2023 wordt duidelijk wat er met Ernst is gebeurd. Het is schrijver Martin Hendriksma die zijn lot probeert te achterhalen, nadat de huidige bewoners een schuilplaats vinden in het huis van Ernst in Heemstede. Hij neemt op een gegeven moment contact op met het Bureau Vermiste Personen Noordzee om te zien of zij wellicht meer weten over de drie mannen. Het blijkt dat hun nabestaanden nooit DNA hebben afgestaan. Iets dat dan alsnog wordt gedaan. Want wie weet. En er blijkt zowaar een match te zijn: met een kaak die door een Texelse kotter in 2003 bij Petten is opgevist. Het is die van Ernst. Het is het DNA van zijn kleindochter die tot de match leidt.

Samen met haar familie is Jasmin vanuit Engeland overgekomen om de steen te leggen op haar opa's graf op het Nationaal Ereveld Loenen. Er gaat een korte dienst in de kapel aan vooraf, de plek waar Ernst al herdacht werd op het gedenkbord voor de omgekomen Engelandvaarders. Nadat de aanwezigen een kaarsje voor hem hebben gebrand, spreekt ze kort enkele woorden. "We zijn hier vandaag met gemengde gevoelens bijeen: ongeloof, opluchting én dankbaarheid." Want ook al leeft haar moeder al enkele jaren niet meer, Jasmin weet dat ook haar moeder dit hoofdstuk nu eindelijk kan afsluiten.

"Ze dacht dat hij misschien in Argentinië zat. Altijd hoopte ze dat hij elk moment weer binnen kon lopen," zegt de kleindochter van Ernst Moltzer op zaterdag 17 februari op Nationaal Ereveld Loenen. Jasmins moeder is slechts acht maanden oud als haar vader Ernst met twee anderen op 14 november 1941 vanaf het strand van Castricum met een klein zeilbootje de oversteek naar Engeland waagt, waar ze nooit aankomen. Herinneringen aan haar vader heeft ze dan ook niet. Maar haar hele leven zal ze bezig blijven met zijn lot.

Pas in 2023 wordt duidelijk wat er met Ernst is gebeurd. Het is schrijver Martin Hendriksma die zijn lot probeert te achterhalen, nadat de huidige bewoners een schuilplaats vinden in het huis van Ernst in Heemstede. Hij neemt op een gegeven moment contact op met het Bureau Vermiste Personen Noordzee om te zien of zij wellicht meer weten over de drie mannen. Het blijkt dat hun nabestaanden nooit DNA hebben afgestaan. Iets dat dan alsnog wordt gedaan. Want wie weet. En er blijkt zowaar een match te zijn: met een kaak die door een Texelse kotter in 2003 bij Petten is opgevist. Het is die van Ernst. Het is het DNA van zijn kleindochter die tot de match leidt.

Samen met haar familie is Jasmin vanuit Engeland overgekomen om de steen te leggen op haar opa's graf op het Nationaal Ereveld Loenen. Er gaat een korte dienst in de kapel aan vooraf, de plek waar Ernst al herdacht werd op het gedenkbord voor de omgekomen Engelandvaarders. Nadat de aanwezigen een kaarsje voor hem hebben gebrand, spreekt ze kort enkele woorden. "We zijn hier vandaag met gemengde gevoelens bijeen: ongeloof, opluchting én dankbaarheid." Want ook al leeft haar moeder al enkele jaren niet meer, Jasmin weet dat ook haar moeder dit hoofdstuk nu eindelijk kan afsluiten.

Ernst Moltzer, de Engelandvaarder die in 1941 op de Noordzee verdween, is na ruim 80 jaar geïdentificeerd. Zijn kaak werd in 2003 opgevist door een Texelse kotter voor de kust van Petten. Recent onderzoek van schrijver Martin Hendriksma leidde tot een DNA-match en lost het mysterie na 82 jaar op.
Hendriksma startte vorig jaar een onderzoek naar de familie van Moltzer. Die familie leidde sinds eind 19de eeuw het drankbedrijf Bols. Samen met zijn oom en neef zat Ernst Moltzer in de directie, maar volgens Ernst verdiende Bols te veel aan de drankverkoop aan de nazi's. Vanwege die kritiek werd Ernst door zijn oom en neef uit het bedrijf gezet. Daarna sloot hij zich aan bij het verzet.
Ernst Moltzer was een ervaren zeiler die had meegedaan aan de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. Samen met twee andere verzetsmannen, Kees Kolff en Dick van der Flier, besloot hij de overtocht te maken naar Engeland, met de intentie zich daar bij de geallieerde strijdkrachten aan te sluiten. Op 14 februari 1941 stapten ze in een zeilboot van 5 meter genaamd Oranje zal Overwinnen (OZO), maar ze kwamen nooit aan.
Moltzers kaak bleef 20 jaar ongeïdentificeerd op de planken van het Nederlands Forenisch Instituut liggen, tot Hendriksma samen met de politie nazaten opspoorde. Die wisten al die jaren niet wat er met drie verzetsmannen was gebeurd, tot het onderzoek in augustus een match opleverde.

Met de identificatie weet de familie nu wat het lot was van Moltzer. Morgen worden zijn resten begraven op het Nationaal Ereveld in Loenen, in bijzijn van familie.